'Ik ben zo klein', zei de mol.
'Ja', zei de jongen,
'maar je maakt een groot verschil’.
Nog niet in je eigen bedje,
maar wel in ons hart.
Te klein om vast te houden.
Te groot voor woorden.
Het kindje van onze dromen
is onverwacht gekomen
Je bent nog heel klein en teer
Maar hopelijk word je zo sterk als een beer
Ik ben wat vroeg geboren
Ik ben nog teer en klein
Maar papa en mama kan je reeds bezoeken
Dat vinden zij reuze fijn
Het is even spannend geweest
maar nu is het feest
Want na [xx] weken ziekenhuis
is hij/zij eindelijk thuis.
Te vroeg maar ook tijd genoeg,
tijd om je alle liefde te geven.
Het valt met geen 1000 woorden te zeggen
Hoe blij we zijn dat we je eindelijk in je eigen bedje kunnen leggen
